کنوانسیون SOLAS

این کنوانسیون بطور کلی در مورد مهمترین تهدیدات بین المللی که ایمنی کشتی را تهدید می‌کند ایجاد شده است و اولین واکنش بین المللی در مورد فاجعه غرق شدن کشتی تایتانیک در سال 1914 است. البته بعدها بطور جامع در سال 1974 ویرایش گردید.

مهمترین هدف این کنوانسیون تعریف حداقل استاندارد برای ساخت، تجهیز و رانش کشتی ها در رابطه با ایمنی آنها است. این حداقل استاندارد می‌بایست به وسیله کشور صاحب پرچم کشتی تایید گردد و هر کشتی که این استاندارد ها را رعایت نمود، قابلیت دریافت گواهینامه های مربوطه را خواهد داشت. در غیر این صورت از تردد کشتی در دریا جلوگیری به عمل می‌آید.

کنوانسیون ایمنی در دریا (SOLAS ) شامل 12 فصل است و این فصول عبارتند از:

1. امکانات عمومی کشتی ها
   1. روش ساخت، تجهیز ماشین آلات و دستگاه های برقی کشتی ها
   2. روش جلوگیری، شناسایی و اطفاء حریق در کشتی ها
3. وسایل نجات و بقاء در دریا
4. وسایل مربوط به ارتباطات رادیویی در دریا
5. وسایل و تجهیزات مربوط به ایمنی در ناوبری
6. نحوه حمل بار و بارگیری
7. نحوه حمل بار وبارگیری مواد خطرناک
8. مسائل مربوط به کشتی هایی که با سوخت اتمی رانش می‌کنند
9. نحوه مدیریت برای مدیریت ایمن کشتی ها
10. ایمنی برای شناور هایی که با سرعت بالا حرکت می‌کنند
    1. مسایل خاص برای افزایش ایمنی دریانوردی
    2. مسایل خاص برای افزایش امنیت دریانوردی

12 مواردی که به صورت خاص برای کشتی های فله بر لحاظ می‌گردد